Een spannend avontuur tussen het riet
11 oktober 2018
Onze chauffeur John ging na een binnengekomen melding op pad, het was al redelijk laat op de avond en al bijna donker. Op locatie aangekomen, nog niet wetende dat het een heel avontuurlijke vangactie zou gaan worden, stond de melder John op te wachten.
Een klein katje zat verscholen tussen het riet, leuk zo in het donker.
Dus daar ging John het riet in, het katje bleef natuurlijk niet zitten want dat zou te makkelijk zijn.
John zag al snel dat het katje wat mankeerde, dus koste wat kost moest het katje gevangen worden.
De melder bood aan te helpen en zo gingen twee volwassen mannen kruipend door het riet achter een katje aan.
Elke keer als ze dichterbij kwamen sprong het beestje weer een stukje verder, ik geef hem geen ongelijk twee mannen tijgerend door het riet is ook wel ongelofelijk grappig!
Nadat heel wat tijd verstreken was, en John door het riet het veldje niet meer zag, waarschijnlijk omdat hij door alle actie zijn bril verloren was, kregen ze het katje toch te pakken.
Meteen was duidelijk dat alle moeite niet voor niets was geweest, want John moest met spoed met het katje naar de dierenarts, waar duidelijk werd dat het katertje een flinke darmprolaps had.
Dit wil zeggen dat een heel stuk van zijn darmen naar buiten is gekomen. Had John en melder niet zoveel moeite gedaan om hem te vangen had hij de nacht niet overleefd.
Het katertje werd onder narcose gebracht en onmiddellijk ging de dierenarts aan de slag. Het uitwendige stuk darmen werd goed ontsmet van vuil en bacteriën zodat er geen ontsteking kon ontstaan. Nadat het de dierenarts gelukt was de darmen op hun plek te krijgen, moest hij zorgen dat ze daar ook zouden blijven.
De kringspier was te ver uitgerekt om te kunnen zorgen dat alles op zijn plek zou blijven, dus hier moest wat aan gedaan worden. De kringspier werd strakker gemaakt d.m.v hechtingen te plaatsen. Deze hechting techniek heet een tabakzakje.
Na de geslaagde operatie kwam het katje naar Katimo waar hij in alle rust kon herstellen.
Van de melder kreeg hij de naam Janssen, en omdat Janssen absoluut geen druk mocht zetten als hij ontlasting had, moesten we ervoor zorgen dat hij hele dunne ontlasting bleef houden voor een tijdje zodat alles goed zou herstellen, over de kleine porties eten deden we een laxeermiddel speciaal voor katten.
Hij mocht maar kleine beetjes eten, zodat hij niet teveel ontlasting had wat nadelig zou zijn voor het herstel.
Ook moest hij zo’n stomme “lampenkap” om zodat hij niet aan de hechtingen kon peuteren. Dit vond hij toch maar niets.
Ondanks die vervelende kap wist hij zich toch goed te amuseren en al snel vlogen allerlei speeltjes door de unit, en omdat die kap nou niet echt handig is wist hij ook goed een flink rotzooitje te maken van alles, maar dat maakte Janssen helemaal niets uit, hij moest het zelf toch niet schoon maken😹
Zelfs zijn billetjes werden schoongeveegd.
Nadat we een paar dagen de ontlasting flink dun gehouden hadden, gingen we minderen met het laxeermiddel zodat heel langzaam de ontlasting wat dikker zou worden.
Dit moet altijd in stapjes gedaan worden zodat de darmen rustig kunnen wennen, anders kunnen er complicaties ontstaan.
Maar gelukkig is van complicaties geen sprake geweest en kunnen we het geweldige nieuws met jullie delen dat Janssen helemaal hersteld is van zijn avontuur en van de operatie. Alles is zo goed geheeld dat er niets meer te zien is van de operatie, en alles werkt zoals het hoort te werken.
En om het avontuurlijk verhaal helemaal een goed einde te geven, heeft Janssen zijn gouden mandje gevonden bij de familie die de melding heeft gedaan, waar hij ongetwijfeld enorm vertroeteld zal worden door de twee dochters, en het huis op stelten zal zetten met behulp van de twee katten die er al wonen.
En wat ook mooi is, de dag na het vangen van Janssen dook John opnieuw in het riet en wist hij zijn bril snel te vangen.
Eind goed al goed! 👓
